تواناتک- فروچیو لامبورگینی (Ferruccio Lamborghini) در ۲۸ آوریل ۱۹۱۶ در سنتو ایتالیا به دنیا آمد. پدرش آنتونیو و مادرش اولینا مزرعه‌دار و کشاورز بودند. فروچیو از کودکی به ماشین‌آلات علاقمند بود و در بیش‌تر مواقع در حال بازوبسته‌کردن قطعات مختلف بود. به همین دلیل در نوجوانی یک کارگاه ریخته‌گری کوچک را در انبار مزرعه خانوادگی خود ساخت. پدر و مادر او وقتی علاقه‌اش را به کارهای فنی دیدند، تصمیم گرفتند او را به مدرسه فنی فراتلی‌تادیا بفرستند. تحصیل در آن مدرسه علاقه وی را به کارهای فنی چندین برابر کرد.
فروچیو در سال ۱۹۴۰، در جریان جنگ جهانی دوم، به نیروی هوایی سلطنتی ایتالیا ملحق شد و به عنوان مکانیک وسایل نقلیه نظامی کار خود را آغاز کرد. تعمیر وسایل با کم‌ترین امکانات موجب شد تا خیلی زود به سرپرستی بخش تعمیر خودروی پادگان انتخاب شود. در سال ۱۹۴۵ فروچیو به مدت یک سال به اسارت بریتانیا در آمد. پس از آزادی متوجه شد که بسیاری از ماشین‌آلات نظامی به عنوان خودروهای اسقاطی فروخته می‌شوند. او که به تازگی ازدواج کرده بود تصمیم گرفت خودروهای نظامی را بخرد و به خانه خود در پیوه دی‌سنتو ببرد. او یک گاراژ افتتاح کرد و خودروهای جنگی را با تعمیر و طراحی به تراکتور تبدیل کرد و به فروش رساند.
همسر فروچیو در سال ۱۹۴۷ و در زمان به دنیا آوردن پسرشان تونینو از دنیا رفت. بعد از فوت همسر اولش با آنیتا بورگاتی ازدواج کرد و بعد از جدایی از او به همسری ماریا ترسا در آمد. او از ازدواج سومش یک دختر به نام پاتریزیا داشت. پسرش به ژاپن نقل مکان کرد و چند فروشگاه را با نام لامبورگینی تاسیس کرد.
فروچیو در سال ۱۹۴۸ تجارت تراکتور را آغاز کرد و شروع به طراحی و ساخت اولین تراکتور خود با نام Carioca کرد.
در سال ۱۹۴۹ فروچیو شرکت خود را با نام Lamborghini Trattori S.P.A تاسیس کرد. این شرکت تا اواخر دهه ۶۰ میلادی یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان ماشین‌آلات کشاورزی در ایتالیا بود.
فروچیو لامبورگینی یک فیات توپولینو را که سال‌ها قبل خریده بود با ایجاد تغییراتی به یک اتومبیل روباز دو صندلی جاده‌ای تبدیل کرد و آن را برای مسابقات رالی آماده کرد؛ اما ازدست‌دادن کنترل خودرو و منحرف‌شدن آن، نخستین شکست فروچیو را رقم زد.
در زمانی که او تراکتورها را طراحی می‌کرد موفق شده بود موتورهای موریس را تولید کند، این موتورها علاوه بر بنزین از دیزل هم استفاده می‌کرند که سوختی ارزان‌تر از بنزین بود و همین امر موجب فروش تراکتورها و افزایش ثروت او شد. پس از آن فروچیو با سفر به آمریکا و تاسیس شرکت Bruciatori SpA وارد حوزه سیستم‌های گرمایشی و تهویه شد و با این اقدام ثروت فراوانی کسب کرد.
فروچیو در سال ۱۹۵۸ به مارانلو سفر کرد و یک فراری خرید. مشکل در کلاچ خودروهای فراری ایرادی بود که فروچیو به این خودرو گرفت. او نظر خود را به گوش انزو فراری رساند؛ اما انزو اعلام کرد که تولیدکننده تراکتور حق ندارد درباره تولید ماشین‌های اسپرت حرفی بزند. پاسخ انزو فراری موجب شد تا فروچیو تصمیم بگیرد وارد صنعت اتومبیل‌سازی شود. فروچیو که تاجر موفقی بود تصمیم گرفت تا از قطعات تراکتور در ساخت ماشینی با کیفیت، سریع و با عملکردی بالا استفاده کند و از این طریق سود بیش‌تری را هم به دست آورد. او در سال ۱۹۶۳ شرکت Automobili Ferruccio Lamborghini را در سانتاآگاتای بولونیا راه‌اندازی کرد. او تصمیم گرفت نخستین خودروی خود را با موتوری ۱۲ سیلندر بسازد و برای ساخت این خودرو از جیان پائولو دالارا کمک گرفت و نمونه اولیه GTV 350 را طی هفت ماه ساخت و به نمایشگاه تورین فرستاد. در سال ۱۹۶۴ خودروهای لامبورگینی برای نخستین بار مورد توجه همگان قرار گرفت.
فروچیو همیشه به خودروهایی فوق‌سریع علاقمند بود، مهندسان و طراحان شرکت نیز با توجه به سلیقه فروچیو، روی خودرویی با نام TP400 با موتوری ۱۲ سیلندر شروع به کار کردند. پس از پایان نمونه اولیه، فروچیو نام Miura را برای این خودرو انتخاب کرد که این نام برگرفته از گاوهای مسابقه‌ای بود و باهوش‌ترین و قوی‌ترین گاوهای مسابقه‌ای به این نام خوانده می‌شدند. این خودرو در سال ۱۹۶۵ در نمایشگاه تورین به نمایش گذاشته شد. خودرو میورا با سرعت ۲۸۰ کیلومتر بر ساعت یک خودروی فوق‌العاده عالی و زیبا بود که در کم‌ترین زمان به خودروی مورد علاقه بسیاری از شخصیت‌های معروف جهان تبدیل شد.
از سال ۱۹۶۷ لامبورگینی به عنوان یک خودروسازی خاص به شهرت بالایی رسید. تا سال ۱۹۷۱ فروچیو نیمی از تراکتورهای شرکتش را صادر می‌کرد؛ اما با توقف واردات آفریقای جنوبی و همچنین عدم خرید تراکتور در کشور بولیوی با مشکل مواجه شد. کارکنان تراکتورسازی لامبورگینی عضو اتحادیه کارگری بودند و فروچیو قادر نبود آن‌ها را اخراج کند، در نهایت تصمیم گرفت سهام خود را در شرکت تراکتورسازی بفروشد. پس از مدتی گروه لامبورگینی دچار مشکل مالی شد و به همین دلیل فروچیو ۵۱ درصد از سهام خود را به جورج هنری روستی، بازرگان سوئیسی فروخت. در سال ۱۹۷۳ بحران نفتی اروپا موجب شد تا مصرف‌کنندگان راهی مقرون‌به‌صرفه‌تر را برای حمل‌ونقل انتخاب کنند و همین موضوع باعث شد تا فروچیو در سال ۱۹۷۴ باقیمانده سهام خود را نیز به رنه لایمر بفروشد.
فروچیو که با فروش سهام خود به کلی از دنیای خودروسازی خارج شده بود، در شرکت‌های دیگر خود مانند سیستم تهویه لامبورگینی کار خود را ادامه داد، تا این‌که در سال ۱۹۷۴ بازنشستگی خود را اعلام کرد. او بعد از بازنشستگی یک زمین گلف طراحی کرد و خود را با بازی گلف، شکار و همچنین مدیریت چند تجارت کوچک مشغول کرد. فروچیو لامبورگینی سرانجام در ۲۰ فوریه ۱۹۹۳ و در ۷۶ سالگی بر اثر حمله قلبی درگذشت.