فیروز نادری، دانشمند ایرانی و مدیر بخش «اکتشافات منظومه شمسی» اداره ملی هوانوردی و فضایی امریکا (ناسا) بود که چندی پیش بعد از ۳۶ سال از ناسا خداحافظی کرد.
نادری در سال ۱۳۲۵ در شیراز متولد شد، تحصیلاتش را که در شیراز و تهران به اتمام رساند، در سال ۱۹۶۴ به آمریکا رفت و دوره کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترای خود را در رشته مهندسی برق در آن کشور به اتمام رساند. در سال ۱۹۷۶ به ایران بازگشت و در مرکز سنجش از دور ایران در تهران مشغول به تحصیل شد اما به دلیل آنکه امکانات کافی برای انجام پژوهش‌هایش در اختیار نداشت دوباره به آمریکا بازگشت و از آن زمان تا ۳۶ سال پس از آن در ناسا مشغول به فعالیت و تحقیق بود. در سال ۱۹۷۹ به «آزمایشگاه پیشرانش جت» (JPL) پیوست و به عنوان مدیر آزمایشات پروازی علوم فضا و مدیر طرح تفرق‌سنج ناسا به کار پرداخت. نادری از سال ۱۹۹۶ مدیر برنامه منشاء حیات ناسا بود.
از جمله فعالیت‌های او در این سازمان می‌توان به مشاغل فنی و مدیریتی در زمینه ماهواره‌های مخابراتی متحرک، رادارهای سنجش از دور اقیانوسی، رصدخانه‌های تحقیقاتی اختر فیزیک و اکتشاف مریخ و سایر اجرام منظومه شمسی اشاره کرد.
در سال ۲۰۰۴ نشریه ساینس دست به انتخاب ۱۰ رویداد تاثیرگذار علمی بشر زد و در راس آن فهرست، کاوش‌های روباتیک سیاره سرخ فام مریخ توسط دو کاوشگر روح (Spirit) و فرصت (opportunity) که نشانه‌هایی از وجود آب را کشف کرده بودند، قرار داشت. در پشت این ماموریت حضور مدیریت برجسته یک شخص نمایان بود و او کسی نبود جز دکتر فیروز نادری از سرشناس‌ترین ایرانی‌های حال حاضر دنیا.
او در عین حال تاکید کرده که ۳۶ سال گذشته برایش مانند یک “چشم بر هم زدن” سپری شده است.
دکتر نادری، فروردین ماه ۱۳۷۹ در شرایطی که چندین ماموریت متوالی ناسا در پرتاب فضاپیما به سوی مریخ با شکست مواجه شده بود، به مدیریت برنامه‌های اکتشافات مریخ منصوب شد و توانست طی حدود چهار سال، سه ماموریت مهم از جمله پرتاب دو کاوشگر مریخ‌نورد «روح» و «فرصت» را با موفقیت اجرا کند.
این دانشمند ایرانی در اسفند ماه ۱۳۸۳ به سمت معاون و مدیر ارشد برنامه‌ریزی مرکز JPL (آزمایشگاه پیشرانش جت) – از مهمترین مراکز فضایی ناسا – منصوب شد و در سمت جدید به عنوان مسئول طراحی برنامه‌ها و راهبردهای مرکز، تجاربش در ماموریت‌های مریخ را در مطالعه سایر بخش‌های جهان از زمین تا کهکشان‌های دور به کار بست.
نادری پس از ۳۶ سال در سال ۱۳۹۴ از ناسا خداحافظی کرد. او در متن خداحافظی خود خطاب به همکارانش نوشته است: «۳۶ سال قبل، زمانی که به “ناسا” پیوستم فکر می‌کردم تا وقتی شور و شوقم نسبت به کار باقی است، در اینجا می‌مانم و روزی که احساس کنم این اشتیاق در حال کم‌رنگ شدن است، آن را ترک خواهم کرد. حالا بعد از ۳۶ سال، نه تنها آن روز نیامده که هر آن‌چه باعث عشقم به کار و این مکان بوده، بیشتر هم شده است. با این وجود فکر می‌کنم اکنون زمان درستی برای این است که مشعل را به فرد دیگری بدهم.»