ابوالحسن فیروزآبادی؛ مردی که در گوگل احساس امنیت نمی‌کند!
ابوالحسن فیروزآبادی در سال ۱۳۴۰ در شهر نجف عراق به دنیا آمد. پدر او از روحانیون ایرانی مقیم نجف بود. سال ۱۳۵۸ وارد دانشگاه علم و صنعت تهران شد و در ۱۳۶۵ مدرک کارشناسی مهندسی برق و در سال ۱۳۷۰ مدرک کارشناسی ارشد برق خود را از همان دانشگاه دریافت کرد. او از دانشگاه عالی دفاع ملی دکترای مدیریت استراتژیک دریافت کرد. او دروس حوزوی نیز گذرانده است و بنا به ادعایش به زبان‌های عربی و انگلیسی مسلط است. در اوایل دهه ۶۰ شمسی او در روزنامه «صبح آزادگان» نیز قلم می‌زد و در حوزه روابط بین‌الملل مقالاتی را منتشر می‌کرد.
سایت‌های متعلق به جمهوری اسلامی ابوالحسن فیروزآبادی را کسی می‌دانند که طی ۲۵ سال در «طراحی، اجرا و مدیریت پروژه‌های ICT در کشور» و «طراحی و اجرای دوره‌های آموزش رشته مخابرات» فعالیت داشته است. فیروزآبادی مشاغل و پست‌های پردرآمد و اقتصادی نیز داشته است که از جمله می‌توان به «مدیرعاملی و نایب رئیسی هلدینگ مدیریت صنایع نوین تامین»، «ریاست هیئت مدیره شرکت تامین تلکام» و «عضویت در هیئت مدیره شرکت ملی نفتکش ایران» اشاره کرد. در این‌جا می‌توان لیستی مفصل از مشاغل ریز و درشت او را در حوزه حکومتی و شبه‌حکومتی مشاهده کرد.
در سال ۱۳۹۲ و در ماه‌های اول روی‌کارآمدن دولت روحانی او قائم‌مقام وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی شد و در سال ۱۳۹۴ نیز در نخستین جلسه از دور دوم شورای عالی فضای مجازی، به پیشنهاد «حسن روحانی» و به اتفاق آرای اعضا، به عنوان دبیر جدید شورا و رییس مرکز ملی فضای مجازی انتخاب شد که تا کنون (۱۳۹۹) در این پست قرار دارد.
فیروزآبادی و تزریق نگاه امنیتی به فضای مجازی
بسیار شگفت‌آور است کسی که مدعی داشتن سواد امنیتی در حوزه فضای مجازی است و برای اینترنت در کشور سیاست‌گذاری می‌کند درباره یک پیام‌رسان پرطرفدار به گونه‌ای سخن می‌گوید که گویی درباره یک سرویس جاسوسی حرف می‌زند و فراتر از آن از حداقل‌های آشنایی با ماهیت پیام‌رسان‌ها نیز بی‌بهره است و توقع دارد یک پیام‌رسان - که اساسا شهروندان مسئول چگونگی استفاده از آن هستند، و خود هیچ تولید محتوایی ندارد - بابت محتوایی که شهروندان تولید می‌کنند به دولت‌ها پاسخگو باشد!
برای آن‌که اوج آشنایی بی‌سوادی فیروزآبادی درباره پیام‌رسان‌ها را دریابیم کافی‌ست این اظهارات او را درباره تلگرام مرور کنیم که در فروردین ۹۷ بیان شده است: «این پیام‌رسان هیچ ضابطه‌ای را که شامل ضوابط رسانه‌های مکتوب، گفتاری، شنیداری و تصویری است، رعایت نمی‌کند. به همین دلیل این موضوع از لحاظ حقوقی قابل بحث است که آیا چنین رسانه‌ای می‌تواند با این گستردگی در کشور فعالیت کند و تابع هیچ ضابطه‌ای نباشد؟»
نگاه امنیتی فیروزآبادی به مسئله تلگرام تا آن‌جا بود که این پیام‌رسان را محملی برای «رواج فساد و تهدید» می‌دانست و گفته بود: «به دلیل گمنامی گسترده‌ای که در تلگرام وجود دارد، عملاً مورد سوءاستفاده وسیعِ طیفی از خلافکاران اقتصادی؛ مانند قاچاقچیان مواد مخدر تا خلافکاران اخلاقی، سیاسی، امنیتی و فرهنگی قرار می‌گیرد. آن‌ها از این پیام‌رسان به عنوان یک سکو برای رواج فساد و تهدید استفاده می‌کنند.»
فیروزآبادی چنان مواضع ضدآمریکایی دارد که حتی در تیر ۱۳۹۸ به مردم توصیه کرد دیگر از گوگل استفاده نکنند! او گوگل را ابزاری آمریکایی دانست که در خدمت منافع این کشور قرار دارد و صراحتا حتی به این مسئله جنبه امنیتی داد و گفت: «ما استقلال در فضای مجازی نداریم و نمی‌توانیم اعمال حاکمیت کنیم. وقتی من یک داروخانه را جست‌وجو می‌کنم گوگل داروخانه‌ای را به من نشان می‌دهد که پول آگهی گرفته است. امنیت هم نداریم، چون ممکن است ما را به جاهای بدی ببرد که به صلاح کشور نیست. ... مردم از نامه‌رسان‌هایی که آمریکایی هستند، خارج شوند.»
طبیعی‌ست وقتی سیاستگذاران فضای مجازی در کشور چنین کسانی باشند که با چنین نگاه امنیتی به پیام‌رسان‌هایی چون تلگرام یا ابزارهایی چون گوگل می‌نگرند، عجیب نیست که وقتی کشور با تظاهرات سراسری مواجه شود، همانند آبان ۹۸، به مدت ۱۰ روز اینترنت کشور به کلی قطع شود؛ تزریق نگاه امنیتی به فضای مجازی چنین وضعیت فاجعه‌باری در پی خواهد داشت.
جدید مرتبط
نمایش مشخصات عمومی
در اَپ توانا ببینید!
